ชิต, ชิต หมายถึง [ชิด, ชิตะ] ก. ชนะแล้ว. (ป., ส.).
[ชิตินซี] (แบบ) น. ผู้มีอินทรีย์อันชนะแล้ว, ผู้สํารวมอินทรีย์. (ป., ส. ชิตนฺทฺริย).
ดู ชิต, ชิต.
น. โลหะเจือชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยตะกั่วและดีบุก นิยมใช้ทําพระเครื่อง; (โบ) ชิน หรือ ชินธาตุ หมายถึง ดีบุก. (ปรัดเล).
ก. เคยมาแล้วบ่อย ๆ, คุ้นหรือเจน.
ว. เคยบ่อย ๆ จนเลิกเอาใจใส่.
ก. บุอย่างบุทองแดง.
[ชินะ, ชินนะ] น. ผู้ชนะ, พระพุทธเจ้า, ใช้ประกอบกับคําอื่นเป็น ชินวร ชิเนนทร์ หมายความว่า พระพุทธเจ้า. (ป., ส.).